Hiç geçmez sanırdım zamanı
Meğer çoğu çocuk hemen büyürmüş
Saçı sakalı aklar bürüyünce
Bir zamanlar çocuk olduğunu
Bütün aynalarda görürmüş.

Gündüzler gecenin iki katıydı çoğunda
Bitmek bilmezdi koşuşturmalarımız
Ya ağaçlardaki
Ya da tahta oturaklardaki kalplere takılı kalırdı
Bir türlü cesaret bulup
İtiraf edemediğimiz aşklarımız.

Saygı vardı büyüklere, sevgi vardı
Saydığımız kadar,
Sevdiğimiz kadar nasihat dolardı ceplerimiz
Bıkarak taşırdık
Kurtulmak için büyümekti beklentilerimiz.

Sonra savaş ı başladı kanlı canlı
Kavgaları acımasızdı hayatın
Bir ucuna ekmek asılıydı
Pişmanlıklar, korkular, keşkeler diğer ucunda
Bazen mutlu bazen yaslıydı.

Küçükken şikâyet ettiğimiz anlar
Kim bilebilirdi ki böyle kanarmış,
Zamanın çok çabuk geçtiğini
Şairin dediği gibi
“İnsan bu yaşa gelince anlarmış.”

En tatlı uykulara teslim ettiğim düşlerim
Ne olur bir daha geri gelseniz
Nasıl özledim
Nasıl özledim bir bilseniz…

Turgut UZDU