Bir Dili Var Gülüm

Sana, her nefesimde yankılanan bir sevda yazıyorum,
Sözlerin yetmediği o derin duyguların diliyle,
Seni seviyorum demenin sınırlarını zorlayarak,
Daha önce söylenmemiş, ama hep hissedilmiş bir halde…

Bir sabah serinliği oluyorsun gülüm,
Uyanır uyanmaz yüzüme düşen ilk ışık.
Adını söylemeden seni çağırıyorum her duada,
Yıldızlara bakarken, gökyüzüne seni çiziyorum.
Düşlerimde bin bir şekil alıyorsun,
Ama hepsinin sonunda, gözlerin o derin, o sıcak.

Hani bir rüzgar eser, yapraklar fısıldaşır ya,
O fısıltıda bile adını duyuyorum aslında.
Bir şarkı mırıldandığında sokaklarda çocuklar,
O melodide buluyorum seni,
Sana olan sevgimden bir not ekleniyor her nağmeye.

Seni seviyorum demek yetmez çünkü,
Bu kelimeler ne kadar taşır ki bu yüreği?
Gözlerine her baktığımda, yeniden öğreniyorum aşkı,
Ve her baktığında, kalbimi yeniden keşfediyorsun,
Bir hazine gibi, derin, karışık, ama sonsuz.

Elini tutmak… sadece elini değil,
Tüm dünyayı avuçlarımda hissetmek gibi.
Gülüşün… yalnızca bir gülüş değil,
Güneşi bile kıskandıracak kadar ışık dolu.

Hangi kelime yeter ki seni anlatmaya?
Bir çiçeğin kokusunda, bir dalganın kıyıya vuruşunda,
Bir bebeğin ilk gülüşünde buluyorum seni.
Ve her an, her nefeste,
Seni sevmenin bin bir yolunu keşfediyorum yeniden.

Bugün sana şöyle yazıyorum gülüm,
“Ben seni bir denizin kucakladığı kıyılar gibi seviyorum.”
Dalgalar ne kadar vurursa vursun,
Ne kadar uzaklaşsam da, hep orada, hep aynı, hep bizim.

Seni seviyorum demenin başka yollarını bulacağım her gün,
Her kelimede, her sessizlikte, her bakışta,
Ta ki bu yürek son kez çarpana kadar.

Şimdi bu satırları okurken, bil ki,
Sana olan sevgim her harfe ayrı ayrı işlenmiş.
Bir şiir,
Sevgimin yalnızca bir fragmanı.

Son bir kez söyleyeyim gülüm,
“Seni seviyorum demenin başka yollarını öğretenim, sensin
RAMAZAN ACAR