Gecenin bir yerinde uyanırım
İçimde oluklar açmış yokluğun
Uykum gider gelmez yeniden gözlerime
Sen gibi duymadım ben hiç bir şeyi
Sen gibi sevmedim
Aşk neydi, ne zaman gitti benden
Oysa bilmedi bendeki neydi, nedenden

Gecenin bir yerinde uyanırım
Gözlerimde yokluğunun nemi buğulanır
Sessiz ve karanlıktır geceler
Bir korku sararken yalnızlığımı
Ürperir içim... seni ararım yoksun
Bitmeyen geceler susmazken penceremde
Gecenin kuşları çığlık çığlığa dışarda

Gecenin bir yerinde uyanırım
Bir şarkı dilimde değil
Yüreğimde çalınır seslenir sana
Üşür yalnızlığım, üşür gözlerim sensiz
Duyar gibi olurum sesini odalarda
Sabahı beklerim ; gelmez, solmaz yıldızlar
Ay ışırken penceremde gülümser
Der ki ; ’ yalnız değilsin uyu huzurla ’

Gecenin bir yerinde uyanırım
Bir nefes, bir ses ararım yanımda
Hadi çık gel uzaklardan ellerimi tut
Isıt yüreğimi, unuttur korkularımı
Bitsin hasretinle üşüyen yalnızlığım
Ne olur yüreğimdeki şarkıları mazinin
Seslenin kulaklarıma, ses verin
Uyanayım kabuslardan, korkulardan

Gecenin bir yerinde uyanırım
Bütün yağmurlar yalnızlığımı biliyor
Yorgun bir gece gibiyim bilemezsin

Günay Koçak

11. 12. 2024