anlatma bana dost yalnız gecelerimi.
aşk için dilden düşen hüzün hecelerimi.
paylaştım bir yoksulla kıldan keçelerimi.
kar doldurmuş yeniden sönmüş bacalarımı.

sığındım gecelere uzun zamandan beri.
sanmam insafa gelir, görse kaldığım yeri.
sıkılmadan ‘’yorgan’’ der, üstüme yağan karı.
anlayamaz elbette çektiğim intizarı.

doğma güneş ne olur, aydınlıktan bana ne.
gecenin ayazında üşümüşsem sana ne.
tenine dokunmadan seviyorsam ona ne.
derbeder olmuş gönül, hallerimden kime ne.

dokunmayın perdeye gün ışığı neyime.
şeker istemem gayri dünden kalan çayıma.
bu sevda masalında hüsran düştü payıma.
sabır dedim direndim, el sürmedim meyime.

saklar beni karanlık elbet Mevla kerimdir.
beni benden çalan aşk, özde yanan harımdır.
sayıklarım bir isim elde kalan kârımdır.
gözlerimden akan yaş dinmeyen efkârımdır.

bir bir ölüme giden düşlerimin yasında,
ıssız bu dağ başının buz kesmiş havasında,
umut arıyor Macit, düşen yaprak sesinde.
yeter di bir selâmı, ömrün son nefesinde.

akıttım gözyaşımı, bu gönül savaşında.


Mehmet Macit
15.02.2011
Güncelleme
08.12.2024
Dikili/İzmir