Köleliğin en kötüsü, kendi nefsine köle olmaktır. (La Fontaine)
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Sessizlik
murat halıcı
5,0 / 2 kişi ·4 beğenme · 0 yorum · 149 okunma
Sessizlik
Güne karışamadım ve alışamadım geceye
Ellerim ceplerimde topaç gibi dönüyorum beynimde Sıkı sıkıya sarılıyor zaman ve ölüyorum İşin tuhafı bu ölümümü de hatırlıyorum Matruşka bebekler gibi iç içe çığlıklar Bir tanesi en çok benim Sessizce ölmem gerektiğini söylüyor hayat Bunu defalarca bana öğrettiğini Neden elin yok o an elimde ve neden hiç bir kapım? Karanlık sadece günahları gizler Gün ışığı işler pervasızca Güne karışamadım ve alışamadım geceye Hiç bir yüze tutunamadım örneğin Senin için sökmüştüm mührü Bir uçuruma hicret bakışlarımdaki Biliyorum daha sessiz olmalıyım Ama sessizliğim hep aynı yerinden kanıyor Yalnızlığımdan içmeden beni tanıyamazsın Nasıl ölmem gerektiğini defalarca öğretti hayat Nasıl yaşamam gerektiğini hiç |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sessizlik şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 3.12.2024 00:31:38
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 149
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 4 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.