Dost kimdir ey oğul, biliyor musun gerçekten?
Baharın getirdiği değil, kışın soğuğunda belli olur.
İpek yastıkta yatan mı dostun,
Yoksa taşın üstünde uyuyana omuz veren mi?

Bir kuşun kanadında taşıdığı yük gibidir dostluk,
Hafif ama bir o kadar değerli,
Uçurur seni göklere,
Ama rüzgar esse damlasından ferahlarsın...

Zor günlerde belli olur dostun özü,
Dert dalgaları vurduğunda kıyıya,
Kim yanında kalır, kim savrulur?
Kim tutar elini, kim bırakır?

Darda kalan bir gönlün testidir bu,
Ne çok sevenle dolarsın,
Ama ne az hakikatle kalırsın.
Dost darda belli olur,
Ve o zaman anlarsın;
Kim sırtında bir yük, kim bir dayanak...

Kavgada tanırsın dostunu,
Kalabalıkta değil, yalnızlıkta.
Bir fırtına koparken omuz omuza,
Kim siper olur rüzgara,
Kim arkadan vurur hançeri?

Ey zaman, seni test etme çalışmaları bu dostluklar,
Her giden dostla bir adım daha büyüdüm.
Kalan dostla bir ömrü daha kazandım.
Sen öğret, ey zaman,
Kim gerçek, kim yalan?

Dostunu görebilirsin,
Darda gör, zorda gör, kavgada gör,
Ama en çok da menfaatine dokunduğunda gör.
Çünkü gerçek dost,
Menfaatte de dost kalabilendir...

Ve unutma;
Dostluk, bir ateşin közüdür,
Yakar ama ısıtır,
Doğru yerde tutmazsan kül eder.
Ama doğru ellerde
Hakiki bir yüreğe dönüşür...

Bu mısralar sana öğüt olsun ey oğul,
Onun dostluğu, dost değildir;
Ama hakikatle yoğrulmuş olan,
Bütün ömre bedeldir.
Kavga da görsen, darlık da,
Dostun, gönlünün en kıymetli hazinesidir...

Bahadır Hataylı/13.11.2024/Sancaktepe/İST