HAYAT DEDİĞİN

Geniş dünyadan dar dünyaya geçmek,
Bir vav hikâyesi hayat dediğin.
Büyük denizden boğulmadan içmek,
Gezen “Vav Gemisi” hayat dediğin.

Yelkovan akrebi kovaladıkça,
Her an mesafeyi araladıkça,
Ağrıyan başları ovaladıkça
Sezilen “sin” sesi hayat dediğin.

Keşkeler fırtınası koyulunca,
Pişmanlıklar dalgası soyulunca,
Geçmişin ayak izi duyulunca
Susan gönül “es”i hayat dediğin.

Bazıları kaderi “kef”le okur.
Aynaya baktıkça dil sokur sokur.
Çok büyük bir kalem alnını dokur.
Yazarın imzası hayat dediğin.

Bazısı doymaz; sıyır, iyi sömür(!)
Bazılarının da kalemi kömür.
Her an, her dem bir günden çalar ömür.
Geçen rûz-gâr izi hayat dediğin.

Bir vav hikâyesi, bir sin kıssası,
Bir insan ömrü iki harf arası.
Çekilmez dünyanın kahrı ve yası,
“Te”nin son noktası hayat dediğin.

Hamiyet Su Kopartan ✍️