Ebeveynden kopup yalnız kalınca,
Uyarıldığımı anlamadım ki!
Umarsız gaflete hızla dalınca,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

Hesap kitap, çıkar tez başlayınca,
Şüphe dolu kalbi köz haşlayınca,
Şaytan nefsimi az taşlayınca,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

Sağımdan solumdan eza görürken,
Başa gelen türlü kaza görürken,
Mükâfat yerine ceza görürken,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

Dünyalık hevesim erken bitince,
Zamanım sağlıkla birden yitince,
Dediler ki hissen tam niyetince,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

Kötülük baskındı hayat boyunca,
Kâh durup dururken ayak kayınca,
İyiyi nadiren tek tük sayınca,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

Saçla sakalıma aklar düşünce,
Davranma denildi; hülya düş’ünce,
Sarıp sarmaladı ağır düşünce,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

Hanede sükunet, huzur kaçınca ,
Kızla oğlan ayrı ayrı uçunca,
Kimsede olmadı yargı suçunca,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

Yalnızlık ruhumu sessiz sarınca,
Hiç dinlemez oldu beni karınca,
İtilip kakıldım biraz durunca,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

Yaptığım ihsandan maraz doğunca,
İltifat beklerken garaz doğunca,
Boş kürek çektiğim araz doğunca,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

Olanlar düşürdü epeyce gama,
Düşüncemde çoktur pansuman yama,
Azrail sürekli seslendi ama,
Uyarıldığımı anlamadım ki!

(HAS