Yanlızlık korkum yok,
Yığınlar halinde insanlar dönüyor etrafımda.
Ama sensizlik korkum var,
Olmadığını bile bile,
Sana duyduğum hasretin korkusu,
Dimmek bilmeyen, uyutmayan,
Izdırap verici bir özlem.
Sensiz, seni sevmenin ızdırabı,
Kalbimde yankılanan bir acı gibi.

Her an, her yerde seninle dolu,
Ama sen yoksun,
Ellerim boş, gözlerim uzaklarda.
Hayatın anlamı kayboluyor,
Sensiz geçen her saniye,
Bir ömür gibi uzuyor,
Ve içimde bir yangın var,
Sönmeyen, dinmeyen bir ateş.

Kimi zaman sokaklarda dolaşırken,
Bir anı belirir aklımda;
Gözlerinin derinliklerinde kaybolduğum an,
Bir gülüşünle aydınlanan karanlık geceler.
Her köşe, her sokak,
Birer hatıra, birer iz bırakan anılar;
Ama seninle dolu olan bu şehir,
Şimdi yalnızca bir gölge gibi.

Belki de bu özlem,
Beni seninle birleştiren bir köprü,
Her hatıra, her gülüş,
Bir başka acı getiriyor,
Ama yine de seni sevmek,
Bu zor yolculukta,
Kalbimin en derin köşesinde,
Bir umut ışığı gibi parlıyor.

Bir gün döneceğini umarak,
Gözlerimi ufka dikerim,
Belki bir gün,
O güzel sesin yankılanır,
Kalbimin derinliklerinde,
Rüzgarla savrulan yapraklar gibi,
Hatıralarımda dans eden,
Seninle dolu anılar.

Sensizlik, bir gökyüzü gibi,
Bulutlar arasında kaybolmuş,
Ama yine de yıldızlar var,
Geceyi aydınlatan küçük umutlar.
Her yıldızda seni hatırlatacak bir ışık,
Her parıltıda, seni bekleyen bir kalp.
Zaman geçse de, mesafeler artsa da,
Sevdam hiç dinmeyecek,
Sonsuz bir deniz gibi derin,
Her dalgasında seni arayacak.

Ve belki bir gün,
Göz göze geldiğimiz o an,
Bütün bu özlemler bitecek,
Kalbim yeniden seninle dolacak.
Yanlızlık korkum yok,
Ama sensizlik,
Bir yaradır içimde,
Ve seni sevmenin ızdırabı,
Kendimi kaybettiğim o derin uçurum.

Bu yolda yalnız yürümek zor,
Ama seni sevmek,
Beni güçlü kılıyor,
Her acıda, her gözyaşında,
Sana olan sevgimle yeniden doğuyorum.
Ve her yeni gün,
Bir adım daha atmak,
Belki de seni bulmak için,
Sensiz geçen zaman,
Bir yolculuk,
Ve ben her zaman,
Seni bekleyen bir yolcu gibi.