22
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2204
Okunma
nehir üzerinde bir tren yolu köprüden gecmekte…
resim gibi değil mi yalnızlığımız?
Yürüdükçe
Yerinde duran raylara inat
Uzar gider içimize sevdalar
Bir tren
Bir düş çığlığına siren çalar da
Vadilerin sensizliğinde yayılır
Göz ucunda asılı kalan bir damla
Saklar onu
Düşememe telaşına..
Donar duygular diş ezmelerinde
Gülümser
Kadın
Yalnızca ellerinin arasında bir serce ürkekliğinde
Bekleyen aşk vardir
Uçup gidemeyen ketum tebessümlerin
Inin de
Köprüden asağı bakınca
Tutarsam biliyorum ölecek
Salarsam
Yokluğunda ben öleceğim
Simdi ellerim
Sen karar ver
Kimi boğmalısın
Köprünün Diger ucu
Hayat dediğin nedir ki?
nedir ki
Bir tren rayına atılmış hayaller
Bir adam
Bir kadın
Bir dolunay dolusu düş kırığı
Sonra bölük pörçük uzaklığı bilinmeze eş
Yıldızlar
Hadi ellerim
Kır kalemini bitsin bu ser/sefil
Aşk
yüzüne yazgıdır ellerinin icindeki
kına niyetine ayrılıklar….