Seni ararken,
Yorgun düşmüşüm.
Seni ararken,
Kendimi kaybetmişim.

Zifiri karanlıkta,
Yüreğimde bir ışık,
Belirsizlikte kaybolmuş,
Sıcak zannettiğim ayazda.

Her nefesimde,
Bir serzeniş yankılanır;
Zamanın ağır yükü,
Beni yavaşça ezer.

Gözlerimdeki yansımalar,
Birer hayal kırıntısı;
Kalbimdeki boşluk,
Bir uçurum gibi derin.
Yokluğun,
Bir taş gibi oturmuş.
Karanlık,
Bir gün aydınlığa döner mi?
Kırık dökük düşlerimde,
Sonsuz bir hüzün var;
Ve ben,
Her anı seninle yaşarken,
Sendelediğim bu yolda,
Biraz daha kaybolurum.

Seni ararken,
Yorgun düşmüşüm;
Seni ararken,
Kendimi kaybetmişim;
Karanlıkta kaybolmuşum.

Zifiri gecelerde,
Yüreğinde ışık aramışım;
Zemheri ayazını,
Sıcak sanmışım;
Bir yanılsama,
Bir tuzak gibi.

Gözlerimdeki yansımalarda,
Senin hatıraların dans etmiş;
Ama sen,
Bir rüya gibi kaybolmuşsun.
Her sabah,
Bir hayal kırıklığıyla uyanırım;
Zaman geçtikçe,
Senden geriye kalan,

Belki de,
Bir gün,
Kendimi bulduğumda,
Senin izlerini geride bırakırım;
Ama şimdi,
Karanlığımda seni taşırım.