Bahçenin çitine gelip konmuştu.
Küçücük kanadı, karda donmuştu.
Soğuktan titrerken gafil davrandı.
Çocuk tuzak kurdu, ve yakalandı.
Hay etti, huy etti çabası boştu.
Bir kafes içinde karanlık, loştu.
Yemi suyu vardı ama esaret.
Her gece bekledi bir yardım medet.
Kimi muhabbete benzetti onu.
Kimi papağana bağladı konu.
Oysa özgürlüğün özlemindeydi.
Çelikten bir kafes, o, içindeydi.
Çırpınıp dursa da çocuk aldırmaz.
Özgürlüğe fırsat bulup uçamaz.
Bir kere kafesi aralık kaldı.
Minik kuş, dışarı kendini saldı.
Ne çok sevinmişti çırpınca kanat.
Kurtuldum diyordu, bulmadan rahat.
Kapı gıcırdadı o çocuk daldı.
Çabucak kapattı içerde kaldı.
Yine yakalandı esir nihayet.
Velveleler koptu, koptu kıyamet.
Umutlar kül oldu ama şimdilik.
Ümitler başladı, kaçma fikri ilk.
Bir bahar bekledi bir ışık güneş.
özgürlük diyordun hayat ile eş.
Taktik değiştirdi bizim minik kuş.
Sevgisini verdi, hep beleş beleş.
Çocuk kaçar diye unuttu bile.
Artık koymuyordu, onu zembile.
Odada dolaştı, evde dolaştı.
Özgürlüğe güzel günde ulaştı.
Yem bulmak, su bulmak ama zor idi.
Vatana muhabbet, hasret var idi.
17.11.2024 Muammer KARS