bir gün insan derki hayatımda birileri olsun,
sürekli benim olsun ister ya
bende sevdim bir kere deliler gibi, ellerimde olmadan
kimsenin gözlerinin içine bakmadan sabırla
yalnız kalan gecelerime inat, hep gündüzleri özledim onu
sabırla büyütdümmm içimdekileri
bu son bahar döktü benim nadide açan güllerimi
değer vermedi bir kenara fırlattı bir paçavra gibi
söktü attıı yerlere çaldı hayallerimi
bir daha açmayacak artık biliyorummm ve bir daha yağmayacak
içimi ferahlatan sessiz yağmurlar
bir acım var taa derinde
bir çığlığım var en içten gelen bir şekilde
söylemeye korktuklarım kendime
bugün serbest kaldı bende
kendimden kaçıyorummm gelmeyin üstüme
aslında yazılanlar onca sevdalar
bu anlamsız unutmalar,eski bir mendile dönmüş sahte aşklar
bir köşede dursun
bugün unutulduğuma ağlıyorummm
acımasızca geçen zamanların ardından
ağır bir yıkıntının altında kaldık
ben,kalbim, ve yalan olan sevgim
içime çekiyorum derin bir offff ile nefesimi
bende kaybolan sana
sende kaybettiğim kendime yanıyorummm
gitmeliyim buralardan aslında
içimde yanan yangınlara rağmen
kaybolmalıyım bir rüzgarın savurduğu yapraklarda
bu son baharım yitiriyorumm elimdekileri
artık tat vermiyor bana
dışarıda açan güneş, geceleyin yüzünü gördüğüm ay...
ilk önce umutlarım kayboluyor, sonra...
kimseye vaad etmediğim sevgim
birde sen gidiyorsun şimdi
yapayalnız kalıyorum buralarda
bu kadar acımazsızmıydı geceleyin esen soğuklar
kapının ardında mı kaldı bitmez denilen sevdalar
üşüyorum, ellerimi terkediyor hissettiğim sıcaklar
bir yağmur kokusunda buluyorum seni
unutmadım, unutamıyorummm
içimdeki seni... ve... ve.... yeşil gözlerini