Olmaz, olamaz diyorum
bu kadarı da olağanüstü
inanılmaz, doğaüstü
her yerde sarı ışık;
kaldırmış kollarını
herkes giysileri şık
göbek atıp fıkır fıkır
oynarken şıkır mıkır,
masamda duran
biri pembe, biri kırmızı
biri gonca üç gülden
nasıl yansıdı
nereden çıktı bu neon ışık,
önümdeki sandalyenin
yaslanma çerçevesinden geçirip (?)
kim çizdi duvara
ışıktan resmini senin;
gör diyor
doy diyor
buradayım
gençliğim
diriliğim
gelinliğim
tacım
özlemlerim
gözlerim
gülümseyişim
sevgim
gülüm dikenim
parçalanmışlığım
acım
cömertliğim
hepsi birden
’ Benim ! ’
diyor...


Turna gibisin ay güzeli
beni bir türlü
terketmiyecek mi hayâlin;
oturup da şurda hani
sensizce (!)
düşlerinle başbaşa
sessizce
bir kaç kadeh içemem mi yani,
gündüz işimde
gece düşümde
hep peşimde mi olacaksın sen benim,
ben sana yâr olamam
gelme
gelme bak,
söylemeye varmıyor ama dilim
pişman olacaksın;
her aşkın sonu hüsrândır sevgilim...


Şaban AKTAŞ
27.10.1996


AGSS SERİSİ