Ne olduğunu anlamadan zaman akıp geçti
İklim değiştş,mevsimler karıştı
Gökyüzü karalar bağladı,bulutlar yönünü şaşırdı
İnsanlar sokakta yürümekten korkar oldu
O kadar kelime var ki konuşulması gereken
Hiç birinin sonuna,virgül nokta koymadan
Bense galiba imkansız olanı mı istiyorum?
Kelimelerden köprüler kurabilmek
Bazen de söylemeden bilmek istiyorum
İçimin en derininde sakladıklarımı bulmak istiyorum
Yar,senin gözlerinden baktığımda dünyaya
Beni nasıl sevdiğini görmek istiyorum
Aşk’ın sevginin o incecik detaylarında
Aynı duyguları paylaşabilmek istiyorum
Islak hecelere dökülmüş hayallerim…
Yokluğuna yazdığım şiirlerle avunuyor ruhum
Mevsimler gibi değişmeden
Seninle tutunmak istiyorum hayata
Ne zaman üzülsem boğulacak gibi olsam
Sen gelirsin aklıma,tutunurum hayata
Sensiz geçen zamanları,gömdüm karanlığa..
Bütün keşkeleri kaldırdım hayatımdan
İçimde kalan ateşi alevlendirdin
Anlatılacak çok cümle var ki içimde
Varlığın en büyük mutluluğum oldu
İmkansızlığın içinde uyumadım gecelere inat
Gözlerine bakarak sabahları bekledim
Yeşilırmağın bulanık sularına bakarak
Gökkuşağının renklerinde seni aradım
Ve her an yanımdaymışsın gibi umut tazeledim
Ilık nefesimle üşüyen tenini ısıttım
Gönül bahçenin güllerini yeşerttim
Gökyüzü karardıkça bulutlar kirlendi
Tam da susuşların birbirine eklendiği yerde
Ayrılıklar başladı,yokluğunu serdim önüme…
Her karede gözlerin geldi gözümün önüne…
Sensizliğe odaklandı düşlerim
İçime akıttım göz yaşlarımı
Yüreğime,beynime söz geçiremedim
YEŞİLIRMAK