/kusma bana /

kıstığın gecenin zemheri dudakları
içinden geçenleri döküyordu
ne çok geçmişim aşina sevmelerimle
cehennem mizansenli sevişmeler sonrası
sevap bekleyen
korkak dinsizler dergâhında
asırlar çürüttüm

tek bir sözün için
kitap indirdim kalbinden ellerine

ağaçların en korkak dallarını
asılmak belledim
her nefretini aşk bildim
bilendim sözlerinde
uyudum seninle
yedi uyuyanlar uyandı da mahreminde
ben ses etmedim

küçücük dilinin
intikam meleği öpüşleriyle kutsandım
hesapsız minnetimdin
şimdi cinnetim

/bakma bana/

tütsülenmiş ellerinde
ayrılık kokan baharları oyaladın
aşk sesi sen sesine karışırken limanlarda
dalgalar oynaksı duruşunu ıslattı
işte bu beni yanılttı

kör kuyularda zamansız bir intihara
üvey anne muamelesi yapmıştın
ki
sende emzirmiştin bir piç
öperken gözlerin bir hiç

gündüzler kısalıyor şimdi
geceye edilen dualar da

sana atfedilen bedduaların
tescilli bir gerekçesi vardı kalbimde
lekeni tükürdüm
ciğerimin en temiz köşesinden

ve kentin ayıp yerlerinden
çaldığım her günah
üzerimde eğreti duran bakışlara döndü

olsun
o günah bendim
şimdi sebeplendim