Tırnakların gecenin rengi
Derinden kazdın şiir denen sözeli
Söz aramıza gözleri kanlı gece saçlım
Grevde mezarlık bekçileri

Kapıları zorlayan iskeletsiz uğultular
Hep gece yıkılıyor şu yazıtlı sütunlar
Kalıyor mermer beyazına sultan ahmet
Bekliyor suda koşan binekleriyle yenikapı
Kalanımızı klanlarımıza dağıtıma
Alfabeden bozma kılıç artıkları günü
Sabahlar emen diline bu kızıl dağınıklık

Dönmeden sen beden mescidine
Tövbe tövbe düne güne
Tövbe seni ruh sözünden edecek
Bordo dudaklı büyüye gelecekte
Kol dövmesinden kan akıtan yaşam
Yol veren sırtların ince çizgilerine
Tövbe bir ırmağa suya
Bir fırtınası yağmur çıplağı çıkarmadan bulutlara
Tövbe ellerin dokunduğuna kadifeden ıslak
Sağanaklı sancılara kıvranıp uzaklarına doğmayana
Varamayana aşkın aş edildiği bağdaşa
Aç kalana tövbe pay edilirken dünyanın zehri
Onu yutağına katan kedere
Ölene kalana tövbe gidene kendinden
Derin uykuya adabı toprağın ameline
Çamuruna kalıp yağmurunu
Ateşine gem vurup yol edemeyene

İklimsiz boşluk tek ele bayi
Yüzünde kıvrımlı hüzün
Görüyorum sessiz idamlara ölmeyen renkleri
Ölümsüzlüğe sen koydun ismini
Adım adım yükselir göğüslere taşların medeniyeti
Portakal kokusu ve çocuklu duvarlarla
Tanışmamıştım daha şimdi




Ş