1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
189
Okunma
Bir vakit, ne ilkbahar ne sonbahardı,
Yol alırdı günler, sessizce ve hızla,
Bizim sevdamızsa durmuş bir saatin
Eski bir ezgisinde, ağır ağır solurdu.
Gözlerinde, öyle bir geceydi ki,
Yıldızlar bile soluk almayı unuturdu,
Ne bir ses, ne bir fısıltı,
Yalnızca yıldızların sustuğu anlarda, biz vardık.
Sana uzanan ellerim,
Geçmişten bir tını gibi,
Ne bugünden, ne de yarından,
Sanki hep varmışsın gibi.
Düşün bir,
Ne gölgem ne de izim vardı bu dünyada,
Ama seninle, zamanın ötesinde,
Kendi sonsuzluğumuzun sınırında,
Orada, sessizliğin koynunda,
Aşka bir ömür değil, bir sonsuzluk adadık biz.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz