Nereden bilecekler ki bir gülüşte bedeli
Artmak dediğin cepte, mevkide değil ki
Bazen bir tebessümdür bedeldir dünyaya
Kiminde sürükleniştir masalda hülyaya
Tam da bu yüzden Rabbim, verme fırsatı
Zalimlerin elinden yaşadık hep talanı.

Benin himayesindedir aklı hem de ruhu
Bakmaz asla geriye pek kibirli ve de gururlu
Dünya denen devran bu hiç yerinde durur mu?
Niceleri yokluktan uğradı bitimsiz kara geceye
Özlemleri kaldı, birikti belki şafak doğar diye
Hoyratlık işiymiş zalimin vah ki şu hale
İstemeyiz uzamasın, gölgesi değmesin yeter
Zalime verme fırsatı Rabbim, onlar çok beter.

Bir kere büküldü mü bel kolay doğrulmaz
Gelinen bu durumdan nasıl alırsın ki haz
Yaprakları dökülen papatyalar gibi yalın
Zulme tevessül edenlerin edeplerine bakın
İnsanlık ince bir çizgi, onlarsa pek kalın
Yeter diyoruz artık, bu ezinçler bulsun son
Rabbim hiddetli yanınla, zalimin üstüne kon.


İman bizdedir, benle işimiz yok vesselam
Benlerin ardı eksilsin gör ki dünya tastamam
Bizlerin dünyası olsa bu, bir daha asla ağlamam
Gözyaşları bir son bulsun, açsın bahçede güller
Bahtı gülsün insanlığın, çektiği çileler yeter
Bir gölgem var engel değil, rahmetten ışıklara
Zalimlerin topu gitsin, o ateşten diyarlara.

Oğuzhan KÜLTE