Şubatta ölmek bir başkaydı Elvina
Bütün heveslerimin camı kırıldı,
Gökyüzü aynasında.
Her mevsimi kış olan
Bizim kentimiz
Şimdi çok uzakta Elvina


Düşlerimde
Hayallerini canlandırdığım gözlerime bak
Her duyduğum türküde gözlerimden akıttım seni
Ve bir türküde bizim eller
Hep dumanlı dumanlıydı Mahzuni’nin tellerinde


Hani
Etekleri mor sümbül desenli
Yamaçları nevruz koyağı
Zirvesinde lavanta ferahlığı
Yaşamak sevincimize vatandı ya dağlarımız
Şimdi, Gaip bir mevsimde
Dünde kalan heveslerimiz
Yarınlara yarım kalmışlığımızla
Göçük altında
Can çekişen umutlarımızın yasındayız


Çok uzakta
Bizim kentimiz Elvina
Asırlar boyu kimselerin uğramadığı
O kimsesizlerin yurdunda
feleğin salıncağında
Titriyor yüreğim
Salladıkça dökülüyor umutlarım
Salladıkça kırılıyor ruhumun fay hatları
Bir kelebeğin kanadına tutunup gelsen
Uyanır mı
Enkaz altında ki canlar
Sahipsiz kediler açlıktan kurtulup
Bastonu kayıp dedelerimiz
Yanakları pamuk ninelerimiz
Sımsıcak gülümserler mi yine?


Akıtsam seni gözlerimden Elvina
Bu gün anne
Yarın baba olsan
Afatın öksüz ve yetim çocuklarına...
Haaa ben mi
Ben hem babası
Hem annesi
Bazen sesi
Bazen de nefesiyim
Çünkü ben de
o çocuklardan birisiyim Elvina


Savurma saçlarını Elvina
Çözme örüklerini
Tutunacağım bir bağ kalmadı
Hani sen, Lunaparkın, kırmızı elbiseli,
baleriniydin ya.
Aç eteklerini gökyüzüne
Yağmasın ne kar ne de hüzün
Üşümesin kentimin çocukları
Çıplak ayakla ölüme doğru koşarken onlar
Bir palyaçonun gözlerinde ağlarken gözlerim
Sevgi şemsiyenle koruyup kolla
Koruyup kolla ki, göklerden acılar yağmasın
Kentimin öksüz ve yetim sabahlarına


Biliyor musun? Elvina
Şimdi imgelerim daha derin
Şiirlerim çocuklardan daha yetim
Kalemim, kalemimden daha kara kaderim
Bir ressamın tuvalinde çarmıhta hayallerim
Göğüslerimden kanlı bir hüzün akar
Ceyhan suyuna doğru
Kasıklarımdan annemi tekrar doğursam
Babam doğmamış çocukluğumun sancısı
Oysa ki, Benim yaşayan umutlarım vardı
Bir gece ansızın göçük altında kalan!



Bana sabret deme Elvina
Sabret deme
Sabır duâ ya sarılmaksa
Benim Duâlarım dilsiz artık
Sen benim içimdeki yetim çocuk
Seni bu defa bir meczupun gözlerinden şiirime akıttım
Affet...




#hüzünlükent Narin