Dost dostunu uyarır yeri geri ayıplar
İçinde öküz eşek gezen tepmeye kalkar

Çok doğru söz imiş gülden incinir gönül
Lakin gönülde Tanrı durmaz gönlü tırmıklar

Dostun Tanrı değil mi postun elden gitse ne
Herkese ayrı bir din göndermemiş kime ne

Atatürk el verdi ya ozan söz soyladı ya
Hayyam da göçtü gitti Neyzen de boyladı ya

Zaman an içindedir an da zaman içinde
Hiçe tapmak faydasız hep nasıl ve niçinde

Bilmek düşünmeyi peşinde katar eyler
Acizlik kul olduysa yiğitler isyan eyler

Dijital köleliği görmedi hiç ölenler
Zaman farklı an farklı yaşıyor mu ölenler

Kör inanç değil mi yetmez hayal değil mi
Fıttırmak alem kadar huzur boşa eğil mi

Ey Dünyevi ararsın an be an bir ölümü
Ben savurdum külümü sen hasretsin külüme

Ne uyur uyanıksın rüyalarda uyursun
Boşuna bekleme gel Tanrı sana buyursun

Ey Dünyevi sükuta aşık olmak dileme
Yiğitsen kes dilini ikram eyle dişine

Sende ne arar yürek kalbin kanlı gönlün boş
Cennetten kov Tanrıyı cehennemse sıcak hoş

Gelin yanalım dostlar ateşi kor söndürsün
Kurak vurmuş buluta güneşi kim indirsin

Ayaklarım üşüdü kusur ettik bu gece
Gözlerim ayaklarda çorabı delik gece

Sahipsiz bırakılmış dünyada nice yoksul
Kalk Tanrına sahip çık demesinler bu bir kul

Umursar görünmeyin âlem olmuş kör sağır
Zamana ayak uydur kalk da kendine bağır

Gel istersen kusur bul ben kusurlu yaratık
Kusur yalnız Tanrıda yine anlatamadık

Ey dost her bir bireye yakın uzak komşuya
Kalk sahip çık Tanrına sen de katıl huşuya