Gözlerine nerden baksan manalıydı bakışların
Sana rağmen seni sevdim bakışların alevdendi
Boşa değildi haykırış, boş değil can yakışların
Sana rağmen seni sevmek aşka davettendir dendi

Kuzguni bir siyahlıkta omuzlardaydı saçların
Şekilden şekile girdi her bir şekli ayrı bir poz
Büyülenmiş bir yüreği aldatırdı verkaçların
Rüzgâr okşarken ayazda her telinde bir yakamoz

Sana rağmen seni sevdim esmer güzeliydi yüzün
Sensiz geçen her bir gece sanki yüreğimi deler
Ağlamaklı günde bile tebessüme döner hüzün
Beni benden alıp duran gamzeler yok mu gamzeler

Sana rağmen seni sevdim kulağımı okşar sesin
“Seni seviyorum” diye seslenirken çok uzaktan
Sanki yakınımda gibi hissedilirken nefesin
Nokta yerine bir buse konuverilir dudaktan

Sana rağmen seni sevdim sebepsiz geldi yasaklar
Yüreğinde aşk var iken beklemek zor bir alışkı
Meçhulden gelen sevgili kendini meçhulde saklar
Her şeyi öldüren zaman öldüremedi bende aşkı

Coşari umut yaşatmış her şiir ayrı mizansen
Ne yorgun yürekler ermiş ne de canan muradına
Kalbimde yaşayan seni ne zaman ki öldürdün sen!
Sana rağmen seni sevdim öldürdüğün aşk adına

31.10.2024/Samsun

İbrahim COŞAR