Karabulut’ta ne turnalar kaldı, ne leylekler
Beni zemheride bırakıp çekip gittiler
Sensizlikte onlarla dertleşirdim
Kim bilir hangi mevsimde bana dönecekler
Şimdi, güneye dönüp için için ağlarım..

Kolum kanadım kırık, karardı düşlerim
Söyle, nasıl bir kader çıkmazı ise
Yalnızlığa mahkum edilmiş hayatım
Dalından kopan yapraklar misali savruldum
Sonbaharın solmuş ağaçlarına döndüm...

Kimseyi istemiyorum yanımda, gelmesinler
Senin kokun sarmadıkça hanemi
Uzağım, gönlümden sildim aymazları
Varsın odalarımda in cin top oynasın
Diz üstü çöker seni beklerim sevdamın çiçeği...

Gözlerimden süzülen özlemler yaş olsa da
Bir gün geleceğini umut ederek
Dilek ağacımın dibinde hayalinle avunur
Çorağa bırakıp gittiğin topraklarıda
Senli sevdalar yeşertirim sevinçler dolusu...

Göreceksin sende karanlıkların aydınlandığını
Güneşimiz doğacak yüce tengri dağından
Karabulut’un en sert ayazları bitecek
Hüzünlü kalbimin bozkırlarına yağmur yüklü
Elbet baharlar gelecek.. baharlar gelecek!..

Zafer Direniş
...