Kınamakla ne tarladaki ayrık otları kurur, ne de tilkinin kümese
saldırıları durur.



Gün olur bir tarla bir eve yeter, gün olur tarlanın vefâsı yiter,
mücâhit ekersin mütayit biter.



Bir gün düşer dalından, sararıp solan yaprak, her düşene
yer bulur, vefakâr kara toprak.



Küresel vicdânın merkezinde, vicdânsız küresel sömürü düzeni
yatar.



İnsan aklı, akılcılıktan daha büyük bir musîbete düçâr olma-
mıştır.



Kuru çeşmede aldığı abdestle, Cuma namazlarını evinde kılan,
kuru gölde boğulur.


Ey zalûm ve cehûl insan, yalnız senin için çarpan bir kalbin vardı,
onu da alkolle çürüttün, nikotinle kuruttun ve inkârla morarttın.



Neşe, nefsi şımartır, insanı dünyaya bağlar; acı, dünyadan
soğutur, nefsi terbiye eder.


Mutluluk, her an uçmaya hazır bir kuş gibidir. Elini kaldır-
maya, sesini yükseltmeye gelmez; bi bakarsın uçmuş, gitmiş.

*
Önünü görmeyen a’mâ, arkasını görmeyen ahmaktır.

İdris ESEN