Sevineceğime,
“Bir gün mutlaka!” diyeceğime;
İçimde onur yerine bir burukluk,
darma-dağın bir kırgınlık
kızınlığa varan...
B-i-z-i b-a-ğ-ı-ş-l-a A-t-a-‘-m-!

Koruyamadık,
sana hakkeden insan olamadık,
bir-bir yitirdik devrimlerini,
ülkeyi gericilere teslim ettik,
“İnek” bile yaptık seni...
Böyle bir terbiyesizlik
böyle bir onursuzluk,
böyle bir sorumsuzluk?
İnsan olduğumdan
u-t-a-n-ı-y-o-r-u- m A-t-a-‘-m-!

„Kutlamıyacağım atam,()
bu yıl kutlamıyacağım bil ki sen;
Bu göz boyama, bu sahtekarlık, bu yalan,
bu aldatmaca, zafer, övgü, kıvanç falan,
neden?

Hay daaa!
Bayram var kurulsun şenlik,
bak ne hale geldik?
Ho-hoop la!
Bayramda vursun davul, çalsın zurnalar,
halay çeksin gardiyanlar;
Hapisteki 28 Şubat Generalleri‘ne baka-baka,()
mendil sallaya!

Bayramsa-bayram,
bu yıl kutlamayacağım ben Ata’m!
Bir yıl daha dayanacağım;
Ayları, haftaları günleri geri sayacağım,
hatta saatleri-dakikaları-saniyeleri bile
ve ikinci 100’üncü yılında
Zafer‘i, Kurtuluş‘u ve Bayram’ı hepbirlikte
sende kutlayacağım Ata’m, ama onurla!“