Konuṣtu desinler diye konuṣuyum deme
Ölçüp biçmeden sakın söz verme
Çabuk geçer haftalar aylar olur sene
Sûkutu kuṣat da dile, söze gel söze.

Her yol yürünmez ahbapsız cüzdansız
Yaṣansada fukara,yaṣanmaz ahlaksız
Kostüm kravat edep öğretmez be izansız
Yoz gezip yokușa sürme,düze gel düze.

Birliğin dirliğin ahdin olsun mertliğin
Tarih silinmez kültürünle at temelin
Niyet et,yetmesede ömrün hak ola emelin
Sırtın dönüp insan pazaralma,yüze gel yüze.

Sevdanın bir adınada kara eklemiṣ aṣık
Davul bahane oyuncuya yakıṣır kaṣık
Hal bilene dök için durma uyuṣuk uyuṣuk
Kalp’e yıldırım attıran göze gel göze.

Yoğrulda yoğrul,ilmin zirvesine erdim deme
Bilmiyorum demeyide bil, biliyorum deme
Ṣükreyle kurduğun sofrana yalnız yeme
İkram edenden ikram öğren, dize gel dize.

Öğretmezsen öğrenciye insanlığı,dini
Yalana talana kefil gösterir basar yemini
Kesemezsin emniyet de olsa gaspın önünü
Üç kıtada da hüküm süren ize gel ize.

Diyar diyar kâṣif olsan son durak malum
Yıkılıp dünyan azâların atanacak kayyum
Abdil’im kaynamadan teneṣir suyun
Demiyormu farz sünnet bize gel bize.

Abdil Göktekin