Taşı toprağı altın dedik bindik trene.
Hız limiti aşanda polis bastı sirene.
Tüm kapılar açılmış şehre giren girene.
Yeneceğiz İstanbul sende makus talihi.

Kiralar uçtu birden ,toplu taşım hopladı.
Taksiler cepte kalan son kuruşu topladı.
Havayı grisinden kirli bir sis kapladı.
Yeneceğiz İstanbul sende makus talihi.

Ne Aşiyanı gördük, ne Beyoğlu’ya vardık.
Ne Taksim’de yürüdük,ne siyasete sardık.
Geçim derdine düştük ve kendimizi gördük.
Yeneceğiz İstanbul sende makus talihi.

Korsan denizde değil karada ilerliyor.
İndeksleri arz-talep yoğun göç belirliyor.
Mazhar Osman tanındı her gün yol görünüyor.
Yeneceğiz İstanbul sende makus talihi.

Köprü altı -dehlizler kimsesizlere yuva.
Sahte-adi doktorlar çıkmışlar canlı ava
Kaçak güreşenlere peskeş elbasan tava.
Yeneceğiz İstanbul sende makus talihi.

Yetkisi ellerinden kayan yöneticiler.
Kin ve nefret kusuyor,bir hayli iticiler.
Her tarafı doldurdu kimlikli mülteciler.
Yeneceğiz İstanbul sende makus talihi.

Katran karası gibi yoklukta her bir gece.
Batağa çeken güçler anılır hece hece.
İstanbul garibana hayli büyük işkence.
Yeneceğiz İstanbul sende makus talihi.


Emine Balı Oğuz