Camları buğlu trenin dışından,
Sis bana bakarken.
Yanımdaki sağır adam,
Yarım gözüyle beni dinlerken...
Mutluluk yine sendin.

Kasti mesafelerden,
Şahsi davası olan bülbül,
Katli fermanmışcasına öterken,
Canı çıkarken...
Mutluluk yine sendin.

Gecenin bir köründen selam veren,
Kalemlerin ağlattığı,
Gözleri yaşlı,
Ve bir o kadar yaşlı mum erirken...
Mutluluk yine sendin.

Masumiyet müzesinden,
Tertemiz olan kışın,
Tam ortasında ellerim açıkken.
Soğuktan titreyemezken,
Mutluluk yine sendin.

Kadim adımlarımdan,
Karanlıkta göremeyen gül gibi.
Laflarımı ağzıma geri teperken,
Kimse kendi felâketinde ölmezken.
Mutluluk yine sendin.

Rüzgarından toz olup uçamazken,
Kuşlara selam verip ötemezken,
Kim var kim yok göremezken
Ve dahi nicesinde...
Mutluluk yine, yine sendin.
Tıpkı yarın, haftaya ve seneye olacağın gibi

Yiğit Gümüş