Pazartesiyi bir güneş gibi elimde tut
Halden anlar bir lisandır pencereler
Yularsız kalmış ağaçlar
Gem tutmuş boğazında insanlığın
Eldivensiz ama can yakan bir ateştir
Kendinden geçen kendine gelir
Hidayeti aradığında buldun mu derviş ?
Matem bir gece karanlığı mı ?
Söylencesiz kaldığından mıdır buruk teselli

Saati durdurur benim nefesim
Kökümde bir susam kokusu var
Elimde altından bir tas ve küf
Gencine i baharı tutan tırnaklarım
Sular güvercini geldiğinde
Kanatlarımı dolduracağım özgürlükle

Sıkleti çekmez dediğinden beridir Paşa
İnsanlık hep çıktı arşa lakin !
Düşe düşe çıkmaktır yaptığımız
Bakırlar kemiriyor gözleri kör olanlar
Tutuk bir para konuşur elimde
Kaynayan göklerdir bizler için
Güller boyun eğmiş çoktan
Taşlar filiz vermiş zihnimde amma
İnsanlık nasibini çöpe atmış

Zihnimi tutamıyorum gönül aşka doğru kanat çırpmada
Bir akşamüstü yavaş yavaş ruhlar yanmada
Bir güvercin düşmüş dilime arıyorum
Yorgun ve aksak kuş tüyünden hafif
Zengin kuşkusuz ve latif
Ruhun özgürlüğünü.