7
Yorum
36
Beğeni
5,0
Puan
341
Okunma

şimdi eski bir nihavent şarkıyı
yüksek sesle söyler dudaklar
yanaklar üşür
yapraklarını döker kavaklar
ya martılar
onlar durur mu yerli yerine ?
onlar da kanatlarını açıp uçuşur
bazı anlar vardır ki
çığlık atmak geçse de içinden
mırıldanarak söylersin
yürek yangınlarını
bazı anlar ise
gülümsemeyi özlesen de
yalnızlığına mekik çekersin
biz ne zaman geceyle kucaklaşsak
gündüzün hüznü çöker içimize
mavala kuyruk sallar
ufuk çizgileri
sokağın düpedüz delileri bile
halimize sayı kurar ağlar
kesik yiyen biz
eksik yapan siz
sahi onların niye karnı ağrıyor
5.0
100% (17)