"Yüreğin en derin yarasıdır beklemek; ve en büyük tesellisi, o bekleyişin sonunda kavuşmaktır."

Gel artık, eskidi yüzün yüzümde,
Bir sen kaldın, sökülmeyen yara gibi içimde.
Ne gece huzur verir, ne gün doğumu teselli,
Kaybolmuş bir rüya gibi uzaktasın yine.

Seninle başlayan sabahlar,
Dalgın gözlerinde biter her akşam.
Zaman geçtikçe sessizleşir sesin,
Bir mezar taşı gibi kalbime ağır gelir odam.

Ellerine dokunmadan geçer mevsimler,
Her nefes, seni çağıran bir yemin.
Dönüşünü beklerken eksilirim günden güne,
Sensizliğin yüküyle çöker omuzlarıma resmin.

Gel artık, çoktan soldu hayat,
Yarım kalmış hikâyemiz seni bekler.
Bırak artık bu soğuk mesafeyi,
Bir kavuşmayla tamamlayalım kaderi beraber.

Şimdi zaman senin adını fısıldıyor,
Sen geldikçe güzelleşir günler.
Gel, şiiri seninle tamamlayalım birlikte,
Bir sarılmayla bitsin bütün özlemler.

Gölgem yitip gider adımlarında,
Her iz, seni bulmak için sürülen yol.
Sonsuzluğun içinde yankılanır adın,
Bir tek seninle anlam bulur bu solgun tarafımdaki sol.

Düşlerimde her gece seninle yeşerir bahar,
Her sabah umutla uyanır bekleyen şehir.
Gel artık, uzaklarda kaybolan sevda,
Gözlerimde bir ömür seninle dirilir.

Halil Kumcu
18 Ekim 2024 / Cuma / Ankara