Dünyeviyim Yinsaniyim insani
Bilmem nedir nasıl gönül lisani
Bir noktayla değişiyor izani
Ben beni bilmeden nasıl diyeyim

Seyrettim sılamı gurbet yüzümle
Dört mevsimi çözemedim özümle
Ekrandan dünyayı gezdim gözümle
Ben beni bilmeden nasıl diyeyim

İnsanları varmış cahil cühela
Lisanları varmış bilmiş ukala
Ölü Tanrı sen neylersen pekâlâ
Ben beni bilmeden nasıl diyeyim

Eşek olsam sırt veremem yüküne
Öküz olsam ırgat olsam büküne
Aklım erse elim ermez göğüne
Ben beni bilmeden nasıl diyeyim

Aciz türdür insan denilen bu tür
Doğmasıyla ölmesi bir tevatür
Endişe çağından sonra al götür
Ben beni bilmeden nasıl diyeyim

Dosta yâre el aleme aldanan
Tanrıya sultana var mı inanan
Kutsal zırvasında kutsal her yalan
Ben beni bilmeden nasıl diyeyim

Savaşırken cahil dünya üstünde
Kan dökermiş katil olan üstünde
Vahşi bir dünya var neyin üstünde
Ben beni bilmeden nasıl diyeyim

Derki üstad olan “ben benden bezdim”
Ben bilip bilmeden karınca ezdim
Şu yaşıma kadar insan mı gezdim
Ben beni bilmeden nasıl diyeyim