Bırakmadın
gâvurun kızı neyledim sana
yakıp gittin duman bırakmadın diri anlamaz ölü dinlemez derde salıp derman bırakmadın bu han herkese açmazdı kapı kapıdan murat bir sırça yapı göz yaşlarıyla ölçülür çapı göz kurudu güman bırakmadın yaşamak ölümden ağır şimdi gündüzler geceden sağır şimdi gelirse gideni çağır şimdi yaşlanacak zaman bırakmadın içime akar k/özü her yanın gözü var üstümüzde dünyanın adını koy artık bu rüyanın uyandırdın ezan bırakmadın çobanım efkarım dağdan yüce anlamak istemez devi cüce tapana söyle bileğe güce Allah vekil mizan bırakmadın... |