Ara sıra,
kaçamak bakışlarla da olsa,
sızardım ruhuna...

Ne meşk ederdi tutkularımız,
ne de yanık sevda türkülerinde dillenirdi umutlarımız...

Sadece bir anlık,
sadece ufacık bir anlık,
kavuşmasıydı tüm zamanlarımızın...

Ara sıra,
kaçamak bakışlarla da olsa,

yazardım adını,
kimsenin anlayamayacığı bir vurgu ve tonda.
Ne heceler ele verirdi hasretimi,
ne harfler seslenirdi...

Anlıyor musun,
kendimin bile okumaktan kaçındığı suskunluğun

en doruğunda,
bas bas bağırırdı,
her kalem darbesinde,
seni yüreğime taşıyan noktalar...

Ara sıra,
göz ucuyla da olsa bakardım,
senden yana,
belki görebilme ihtimallerinden çok uzaklarda da olsam,
ne farkeder!

Vardın ya mekanın birinde,
okyanus ötelerinde de kalsan,
kilometrelerce ırağımda da olsan,
benim bir parçam olarak vardın ya,
gerisi ne farkederdi ki!

Ah sevdam!
Seni sensiz yaşamaya alıştım ben,
galiba bu halini seviyorum,
ara sıra da olsa,
kokun dağılırken ekim rüzgarlarına,
seni solumayı seviyorum ,
yokluğunun tenha köşelerindeki ,

DAYANILMAZ ıssızlığında...

13 EKİM 2008/12.22

NiLgÜn...