İnandık, özümüz Yaradan’ın nefesinden;
Ondan olan onunlayken olmaz mı payidar;
Heyhat, çıkmak istesek şu günah kafesinden
Hep bahanemiz hazırdı; "Zamanımız mı var?"
Her solukta şu anın kıymetini bildik mi?
Şükredip de hakkıyla içimizi aldık mı?
Ah, suçu nefsimizi attık, ona yüklendik!
Nefsimiz el değildiki; bizden bizimle var.
Sonunu düşünmedik, boşuna büyüklendik.
Nefs akla hizmet ettikçe olmuştur manidar.
Onunla tanış olup yine de
dost kaldık mı?
Hiç aklımızı başımızı alıp daldık mı?
Mesut Tütüncüler DENİZLİ
14.10.2024
Okuyan, yorum yapan tüm kıymetli
dostlara selam olsun. Sağlıcakla kalınız.