SONSUZ BOŞLUK
Sonsuz bir boşluktayım
Boşlukta son noktayım
Yıllar yılı içindeyim
Kendimi aramaktayım

Ayağımın altı derin
Baktıkça beynim bulanır
Başımın üzerindeyse
Mavi bulutlar dolanır

Yıldızlar yanar söner
Saatler boşa döner
Altımda dünya durur
Üstünde başım döner

Toprak hava su ve ateş
Bir arada madde mana
Hem ısıtır hem ışır güneş
Her saniye akar zamana

Her adım atışımda
Sanki yerler dalgalanır
Deli rüzgarlar başımda
Sonsuzluğu mırıldanır

Döner durur yerler gökler
Boşlukta salınır âlem
Uzar durur dallar kökler
Sonsuzluk beynimde elem

Kafamı kaldırıp baksam
Yıldızlara kadar çıksam
Yukarda bir şey yokmuş deyip
Kendimi boşluğa bıraksam

Arıyorken ben beni
Boşluğun ortasında
Sonra buldum kendimi
En derin noktasında

Alem benim içimde
Ben alemin içindeyim
Herşey farklı biçimde
Ne nasıl ve niçindeyim

Hem varda hem yoktayım
Hem azda hem çoktayım
Zerre Kürre bir âlemde
Sonsuzlukta bir noktayım

Gözlerimin önünde
Uzar gider bir sonsuzluk
Kızgın güneşin altında
Beni saran bu boşluk
Hiç dinmeyen susuzluk

Dünyayı uçursam da
Uzayı patlatsam da
Evreni yok etsem de
Boşluk yinede boşluk

✒ Emrah İslam Kurt
1998/ Şebinkarahisar