5
Yorum
30
Beğeni
4,9
Puan
405
Okunma

Anılar çağırdı sessizce beni
Geçmişin karanlık sayfalarından.
Salınarak geldi sessiz bir gemi
Yardım alıp zaman tayfalarından.
Güvertesi ıslak gözyaşlarıyla
Dümende bir kaptan, kaşları çatık.
Çok üzdüler beni bakışlarıyla
Her köşede boynu bükük bir atık.
Öyle hüzün dolu, sitemkâr bir ses
Lisansız bir dille konuşuyordu.
Anlattı derdini almadan nefes
Ruhum geçmişiyle tanışıyordu.
Biz anılarıyız bir kaç köksüzün
Yaşanıp kenara atılmışlarız.
Burada hasret var, burada hüzün
Ömür mezatında satılmışlarız.
İç çekip ayrıldım vedalaşarak
Sanki bir parça mı orda bıraktım.
Arkama bakmadan kaçtım, koşarak
Anıları yine har da bıraktım.
Zaman üzerine ağını germiş
Gömülmüş maziye tüm mutluluklar
İnsan eskiyeni toprağa vermiş
Vefâdan bi’haber kalabalıklar...
Nuriye Akyol
4/9/2024
Görsel alıntıdır.
5.0
94% (17)
4.0
6% (1)