Yıldızların unuttuğu bir gecede,
Sessizlik dokunur ruhuma ince ince,
Ay kaybolmuş uzak, soluk bir seste,
Gecenin koynunda büyür hüzünle.

Rüzgar uğuldamaz, susmuş dallar,
Gözlerim arar, kaybolan anılar,
Dudaklarımda titrer yarım kalanlar,
Bir nefeslik hasret, soğur adımlar.

Yıldızların unuttuğu bir gecede,
Senin adın saklıdır kalbimde gizlice,
Hiç bilmediğin şarkılar mırıldanır,
Sonsuz bir boşlukta yankılanır.

Zaman usulca erir ellerimde,
Yüreğimin çizgileri kayar derine,
Düşler savrulur birer birer göklere,
Ama hep sen, hep sen, kalırsın içimde.

Yıldızların unuttuğu bir gecede,
Seninle dolu tüm bu sessiz evrende,
Bir iz ararım, belki bir hatırada,
Ve belki bir bakışın yeniden doğar,
Geceden güneşli bir sabaha.

Her adımın yankısı yankılanır boşlukta,
Bir serinlik çöker kalbimin kıvrımında,
Sensizliğin gölgesi uzar ufuklarda,
Gözlerimde saklı, incinmiş yıldızlar.

Yıldızların unuttuğu bir gecede,
Bir kıvılcım arar, sönen közlerimde,
Kelimeler yetmez, ama yine de,
Sana ulaşır her nefes, her hecede.

Yollar kapanmış, anılar sağır,
Belki bir iz, bir hatıra kalır,
Ama o da soluk, kaybolur, yitirir,
Yine de umut bir yerlerde dirilir.

HÜZÜN GEMİSİ