1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
826
Okunma
Hangi ağaçtan tutmuşsam dal diye,
Hep kök gibi geldi bana.
Kırmak istemedim evet,
Ama eğmek istedim kendime doğru,
Lakin ne mümkün…..
Olmadı ,eğemedim tuttuğum hiçbir dalı.
Son ümidim diye uzatmıştım sana elimi.
Belki eğilir belki gönlü bana diye
Köklerden de kökmüş kalbin,
Meğer sevdaya tokmuş kalbin.
Hissettim bunu elbette,
Sonra bıraktım seni sevmeyi.
Seni sevmeyi sevdim.
Senin beni sevebilme ihtimalinin bile olmamasına rağmen.
Hatalarını görmezden geldim.
Her hatayı yamarken kalbimi deldim.
Parçalara böldüm hatta yama diye.
Ve başka bir işe yaramaz diye.
Sana da yaramadı…
Yaramaz da..
Bu gönül seveni bulamaz da……
Mustafa EROL
Antaklya/Manavgat
Cevap Yaz