1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
290
Okunma
Yakınların en uzağıydın sen
Gözlerinin önünde eriyip biterken
Görmek aklının ucundan bile geçmedi.
Vurdumduymaz gözlerle bakıyordun
Hayata dair neyim varsa toplayıp giderken
Gidişlerimi bile bir gün fark edemedin.
Herkes gördü, sen görmedin !
Hüzünlerin en unutulmazıydın sen
Zaman geçse de sen geçmek bilmedin
Gözyaşlarımla suladım hep seni
İçimde hüzünlerini büyüttüm ben
Sen büyüdükçe ben yok oldum
Bu ne ilk ne de sondu
Ama bir gün son bulması umuduyla
Kim bilir kaç kez daha yok oldum
Sakın ola öğrenme sen
Umursamazlık gözlüklerini sakın çıkarma
Hiçbir şey anımsatmasın hüzünlerimi sana;
Ne bir yağmur, ne bir rüzgar ne de bir karanlık.
Aklına gelmeyeyim hiçbir zaman
Sendeki yokluğum hiç doğmasın
Beni hiçbir zaman bilme
Hiç var olamadım sende,
Öldüğümü de bilme!
5.0
100% (4)
Cevap Yaz