Kayboldum bu gece
Üçgenlerin arasında
Keskin köşeler
Ve ince
Doğrular içinde
Kare kadar kapalı
Daire kadar sonsuz
Her çizgide
Kendimi arıyorum
Bükülüyorum

Bir merdiven
Yükseliyor önümde
Basamakları arasında
Boşluklar
Sonsuzluğa açılan
Her adımda
Bir başka form doğuyor

O nokta
Bir çizgi oluyor
Uzanıyor zamansızlıkta
Geçmişten geleceğe
Hiç bitmeyen
Bir hat
Bizi bağlayan görünmez
Bir köprü gibi

Üçgenler yükseliyor ardından
Her bir köşesi
Bir başka
Anıyı keskinleştiriyor
Her açı birer karar
Her kenar bir yol

Bir karede
Duruyorum sonra
Dört köşesiyle kapalı
Ama içeride
Bir Dünya var
Her şeyin
Dengede olduğu
Bu kutuda
Zaman duruyor
Ama içimde
Akmaya devam eden
O bilmece var

Bir daireye
Dönüşüyor birden
Sonsuz döngüsünde
Dönüyorum
Ne bir başlangıç
Ne bir son
Ama her dönüşte
Bir parça daha
Alıyorum kendimden
Her defasında
Biraz daha
Yaklaşarak merkeze

Sonra..
Bir spiral başlıyor
İçime doğru kıvrılıyor
Zamanı büküyor
Her adımda biraz daha
Derine iniyorum
Ve her adımda
Biraz daha yukarı çıkıyorum
İçimdeki..
Sonsuzluğu keşfederken

Bir yüzey
Doğuyor ellerimde
Düzlemde serilmiş
Sessiz bir tuval
Her üçgende
Bir sır
Her dörtgende
Bir hikâye
Kendimi şekillerle
Yeniden inşa ediyorum


Bu kez
Bir küreye sarılıyorum
Ellerimde dönen Dünya gibi
Kendi içimde
Bir evren yaratıyorum
Her yüzeyi mükemmel
Ama içimde o kusurlu
Ìnsana dair
Boşluklar var

Koni’nin zirvesine
Bir kez daha tırmanıyorum
Orada..
En tepe noktasında
Aşağıya bakıyorum
Tüm şekiller birleşiyor
Bir uçtan diğerine
Uzanan yollar
Hepsi beni
Bir noktaya getiriyor

Sonunda bir çemberin
Merkezinde duruyorum
Bu kez içi boş değil
Her şey birbiriyle bağlı
Bir varoluşun
Geometrik özeti
Sonsuz formların dansında
İnsan bir şekil
Olmaktan çıkıyor

Geometrik artık
Bir düş değil
Bir dil oluyor
İnsanın içindeki
Gizemi çözmek için
Her çizgide
Her köşede
Bir iz bırakan
Sonsuzluğa açılan
Bir anahtar

Ve işte şimdi
O kapıyı araladığımda
Gökyüzüne çiziyorum
Son şekli
Bir daire
Bir nokta
Ve içindeki tüm evren
Bir bütün halinde

Bu geometrik düş
Bir labirent gibi
Keskin çizgiler arasında
Kayboluyorum..
Her hat
Her açı bir ipucu
Beni kendime götüren
Yollar gibi

İşte o..
Anlıyorum ki
Geometrik yalnızca
Bir form değil
Her çizgi
Her şekil
İnsanın içindeki izdir
Sonsuzluğu tanımlayan
Bir harita
Ve bu düş
Hepimizin özünü taşıyan
Bir kâinat
Ruhun yolculuğuna
Açılan pencere


sevay