DÜZENİN EVCİL HAYVANI

ben bir kürek mahkumuyum
çok değişti
eskisi kadar sırtımda nasır yapmıyor kırpaç izleri
Veyahut nasır bağlamıyor avuç içleri

Ben bir kürek mahkumu
Kendi ihtiraslarında
Hayal dünyasına zincirli
Yeni çağın mahkumu

Öyle kimse zorlamıyor
Sırtımda iz bırakarak
veyahut kendim verdiğimi çoğu zaman düşünüyorum kararlarımı ,izin veriyorlar

Taş devrinde değilim veyahut orta çağ.da
Ama biliyorum daha beterinde
Hür irademle kendimi köleliğe mahkum ediyorum
Üsteik cildim taze ve kendimce mutluyum

Sonra kırbaçlanıp nasır bağLadığını farkettim kalbimin
Çok sonra ev araba taş bloklar ile
Ördüler etrafını
Kanatana kadar kendi kendimi
KAnamıyordu .. kalbim

O kadar evcilleştirildik
O kadar bi haberdik... Senden benden bizden kendimizden ...

BEn senin evcil hayvanın oldum
Sen benim baktığım ve çalmadığım KAPI ...

Belki en makul bilinçli hatta en özgür mahkumlarıydık devrin
HErşeye itiraz edip FİNALDE
Söyleneneni yapabiliyorduk
Şimdi cebimizde kalan yapay bir kalp

Zekaya ne hacet ... ?

H:is kaybı 2024.10.04