kırık aynaların köşe ucundan yansıyan
yol yordam bilmeyen kör bir ışığım
karanlıklarda
hangi yöne seğirtsem orası dik yokuşlu
bir canavara dönüşür
işte o yolları
tek başına yalnız geçerim
zehir zemberek ağuları içe içe
öksüre tıksıra ah’larla sancılarla
gözyaşı ırmaklarında sürüklene
sürüklene
keşkeleri bol
tükenmişlikleri azgın yılları
omuzlaya omuzlaya savaşarak
yenilgi zamanlarında etlerimi büke büke
yeniden ayağa kalkıp dizlerimi kıra kıra
sürüne sürüne bazen de maraton yarışçısı
gibi koşarak yaşarım

hayat zor demeyeceğim abes olur
hem kimi acıtmaz ki yaşamın dikenli gülleri

şimdilerde
eskileri yad etmek çok kolay
sanki hiç yaşamamışım o zorlukları
hiç çarpmamışım kötülük duvarlarına
hiç kafam gözüm yarılmamış
hiç kanamamış hiç ağlamamış
hiç sızlanmamış
g i b i
işte o zorluklar diyarı beni ben yapan
kılıcı keskin sözü net kendisiyle barışık
kurduğu hayâllerine
ne olursa olsun
sahip
hiç pişmanlık duymayıp geçmişine huzurla
güvenle bakan cesur bir yürek
teslim etti bana
o zalim yıllar
yaşamak acısıyla tatlısıyla güzel
var olmanın enginliğinde nefeslenmek ne hoş
sevgiyi kederi yaşamak
aşkı tatmak
ne güzel

güzeli çirkini iyisi kötüsü
karanlığı aydınlığı tartmak ne haddimize

-yaşam bir bütün
-yaşam kısa bir yolculuk
-off!! bıktım usandım diyerek değil
yaratılan her varlığa her nesneye
taşa toprağa her canlıya saygı duyarak güzel bakarak
bolca şükrederek kendine sarılmak
kucaklamak
sarıldığın kucakladığın o sevgiyi çoğaltarak
paylaşmak
ne güzel

şimdi sızlanacak bazılarınız
çile çekmeye acı çekmeye mi
geldim diyecek
-evet! evet ! tam da üstüne bastınız
-onun için geldin işte kardeşim
düşündün mü hiç ham meyvenin
neden tadı tuzu yok
bir de yediğin olgunlaşmış meyvenin
tadının tuzunun güzelliğine
rahiyasına bak

-nasıl ama tadı da kokusu da
çok hoş değil mi




...........





ayşe uçar
05092024
04:49