Ey sevgili ; ne desem sözümü dinlemezsin
Bu kaçıncı sesleniş, kaçıncı çağrı sana
Niye inat edersin hâlimi anlamazsın ?
Yüreğim sefir olur gelmeyince sen bana

Bir deli poyraz olur, saçlarına eserim
Sana uzanan eli tâ kökünden keserim
Âlem vız gelir o an kadere de küserim
Her sözüm küfür olur gelmeyince sen bana

Avutmuyor gönlümü hayâl bile, düş bile
Aşkınla dağlanmışım yakmıyor ateş bile
Şavkımıyor ay sensiz, doğmuyor güneş bile
Kâinat zifir olur gelmeyince sen bana

Bülbül isem feryâdım gülsüz geçen günedir
Yetmedi mi bu zulüm bana bunca senedir ?
Bakışın anahtardır, kirpiğin hazinedir
Gözlerin safir olur gelmeyince sen bana

Haz vermiyor içtiğim sigarayla çay artık
Sesimi duymasan da nefesimi duy artık
Bir kez olsun geliver, davetime uy artık
Ecel misâfir olur gelmeyince sen bana