Sabahın sükûneti, kalbime huzur doğurur,
Kâinatın sessizliği ruhumu dinginle buluşturur,
Serin rüzgârlar tenimi usulca okşarken,
Alem uykuda, ben yeni bir güne başlarken,
Şafakta yaşamın yeniden canlandığını duyarım;

Her nefesimde o serin okşayışın izi,
Kalbime işleyen derin bir sessizlik gizli,
Geceden arta kalan hayaller suya karışır,
Sırılsıklam olmuş duygularla ben yeniden var olurum,
Bu an, ruhuma aşk gibi damlar, içimde bir iz bırakır;

Gökyüzü usulca pembe ve maviye döner,
Karanlık dağılırken, umutlar birer birer söner,
Gözlerimde yeni ufuklar açılırken,
Kalbimde bir huzur doğar, havada kuşlar öter,
Bu şafak, beni yeniden hayata katar;

Dinginlik her bir zerremi sarmışken,
Sanki gökyüzü kalbimde yankılanır, her an, her renkten,
Doğanın nabzı duyulur, sessizlikte fısıldar,
Her çiçeğin kokusu, her damlanın sesi başka bir dünya çağırır,
Bu an, ölümsüzlüğe açılan bir perdenin kalkmasıdır;

Duygular yağmur gibi düşer, sırılsıklam eder beni,
İçimde bir fırtına dinmez, şafakta her şey serin ve zengin,
Kalbimin derinliklerinde, bir sessizlik yankılanır,
Yaşamın her köşesi, bu anın içinde canlanır,
Bu şafak, ruhuma ebedi bir dinginlik getirir;

Bahadır Hataylı/17.09.2024/05.36/Sancaktepe/İST