Sen Bilmiyorsun

Ben;
Ne zaman düşüne gözlerimi kapatsam,
Yokluğunun cehennemine düşüyorum.
Hasretin bağrımı bir bıçak gibi deşiyor...

Yokluğun cehennemin diğer adıdır;
Ve sen, sensizliğine çayır çayır,
Kor ateşler de yandığımı bilmiyorsun...

Bilmiyorsun adını her sayıklama da,
Dil yarası bir kesiğin içimde kanadığını,
Dirhem dirhem ömrümden çaldığını!

Bilmiyorsun destansı romanlar yazdığımı!
Oysa şair oluşum senin hasretinle başladı.
Gülüşlerini anlatacak bir şiir yazmadım henüz.

Zehir zemberek sözler büyüttüm sana,
Sürmene bıçağı misali içimi kanatır.
Zulamda biriken şiirler dilsiz kalır.

Yokluğun cehennemin diğer adıdır;
Gözlerinin hasretine düştüğümü,
Hayata küstüğümü sen bilmiyorsun...

Bilmiyorsun kursağımda kalan
Ve hiç bir zaman gerçekleşmeyecek olan,
Kara sevdamın yasını tutacağımı...

Yokluğun cehennemin diğer adıdır;
Yarı uykulu rüyalar da seni gördüğümü,
Çığlık çığlığa gecenin zifiri katran karası,
kahrolası senssizliğine uyandığımı sen bilmiyorsun...

Bilmiyorsun maziye her dalıp gidişim,
Benden kaç ömür çalıp götürdüğünü.
Yüreğimi nasıl yerinden söktüğünü...

Sen bilmiyorsun varlığına hasret,
Yokluğuna cesaretimin olmadığını,
Yüreğime kambur yokluğuna küstüğümü...

Yokluğun cehennemin diğer adıdır;
Bende ki varlığına verdiğim mücadelenin,
Galibiyet zaferini kutlayamayacak kalbim.

Olur da bir gün yorulup durursa kalbim,
Bil ki bu varlığına değil yokluğunadır.
Yokluğuna öldüğümü sen bilmiyorsun...

16 Eylül 2024