Çevrildi ağacın yönü bak güze,
Yaprağı sarıca dal oldu şimdi.
Kuşlar kanatlandı bu yıl da göçe,
Uçara gökyüzü yol oldu şimdi.

Bozuldu bağ, bahçe tenhalık bütün;
Tez geçti mevsimi çiçeğin, otun...
Ülfeti yel ile arttı bulutun;
Ayaza, yağmura gel oldu şimdi.

Kızıldan sarıya yeşilden boza;
Kilim dokur dağlar, nakış işler göze...
Buğusu sabahtan çökerken düze,
Asıldı yamaca tül oldu şimdi.

Pekmez kaynatıldı, turşu basıldı;
Tarhana, erişte, ekşi döküldü.
Derede, denizde çimen çekildi,
Petekte bir dolu bal oldu şimdi.

Bahçede sıralı okumak düşü;
Önlüklü çocuklar, öğretmen başı...
Evlere çekildi bitiren işi,
Telaşın öznesi zil oldu şimdi.

Güz kışa kapıdır, umudu yazın;
Şu şirin mevsime yakışmaz hüzün.
Yaşamak süresi ne kısa, uzun...
Muhabbet gönülde gül oldu şimdi.


ZEYLNAME:
İnsan bu hoyrattır hayhuyda ömrü;
Âleme hor bakar, sevmekte cimri,
Ne hayreti kaldı, ne cömert gönlü...
Tek derdi bir para, mal oldu şimdi.