Esti gönül; yeller gibi, yaşarken
Yıllar bitivermiş kime ne deyim
Hayal kurup ardı sıra koşarken
Ömür yitivermiş kime ne deyim

Yaş, aldıkça ferli fersiz kanımla
Niza ettim haylaz olan yanımla
Halleşirken mazi olan dünümle
Ömür bitivermiş kime ne deyim

Ömrü; tüketiyor, acı gam keder
Herkese bir değil, zalim o kader
Olurken garibanın hayatı heder
Ömür bitivermiş kime ne deyim

Keder hepten garipleri vuruyor
Vurgun yiyenleri sitem yoruyor
Hak der isen hele nehir kuruyor
Ömür bitivermiş kime ne deyim

Geçen günler; acı, dolu olsa da
Sevgi, azar azar buruk gelse de
Soyka kader, gizli gizli gülse de
Ömür bitivermiş kime ne deyim

Sırrı hayat çözülmeden bitecek
Kader, biraz gülse o da yetecek
Sanki böyle geldi böyle gidecek
Derken ömür bitti kime ne deyim
Gönül deh deh diyor nasıl edeyim ..

H.C.ÖRS(Cemali), Ankara - 09.2024 (11:15) (A - 368)