-Aktütün Şehitlerine Rahmet ve Minnetle-

Esti bir deli rüzgâr dalından yaprak düştü
Ruh kanatlandı göğe payına toprak düştü

Bulutlar yaş dökerken dağların yamacına
Kanla sulandı toprak sanma ki bayrak düştü

Gök kapısı açıldı ulu misafirlere
Can bedenden ayrıldı el ile ayak düştü

Barışa, kardeşliğe ölüm kustu namlular
Yollarını gözlerken gönlüme firak düştü

Vakitsiz kopardılar gonca gülü dalından
Can göçtü can evinden, bakışın ırak düştü

Annelerin gözünden süzüldü kanlı yaşlar
Kalemler yazmaz oldu, takvimden şafak düştü

Bayraklar sıralandı, musalla gönderinde
Peygamber sancağında şehide konak düştü

Ayrılık değirmeni, öğüttü seneleri
Buğulandı gözlerim, saçlarıma ak düştü

Hüzünlü bahçelerde soldu yetim çiçekler
Zalimlere cehennem, yiğidime Hakk düştü

Kurda öz vatanında pusu kurdu çakallar
Firar eyledi akıl, zihinden idrak düştü

Hüzün çöktü dağlara, tebessüm kaldı yarım
Yağmalandı hissiyat, koca bir ocak düştü

Gök kubbeye yükseldi şehidimin gölgesi
Gayya çukurlarına bölücü korkak düştü

Şehitler yol alırken kalplerin menziline
Öte yandan toprağa onlarca alçak düştü

Hazan hüzün getirdi, yandı yürekler yandı
Derde derman beklerken yarama bıçak düştü

Yolcuya ağıt yaktı kan kırmızı şafaklar
Ateş öptü barutu beşikten kundak düştü

M.NİHAT MALKOÇ