Vadilerden esen bir rüzgarla uyandım,
Kelebekler süzülürken, bir anının peşine takıldım,
Tırtıllar çayırlarda gezerken, ben de onlara katıldım,
Eskiden mantar aradığımız günleri anımsadım,
O günler kayıp, ama hatıralarımda hep canlı;

Gavur pancarları kayaların arasından çıkmış,
Çirişlerin sarı çiçekleri, birer hatıra gibi,
Bulutlar yağmur taşır, sanki eski dostlar gibi,
Turaçların ötüşü, akşamın habercisi,
Bu vadide her şey, bir zamanlar olduğu gibi;

Eskiden bu vadide yürürken hissettiğim huzur,
Şimdi sadece bir hüzün olarak var,
Ama yine de burada, o eski günlerin izleri,
Doğanın kucağında, kendimi buluyorum yeniden,
Her şey, bir zamanlar olduğu gibi, ama bir o kadar da farklı;

Rüzgarın taşıdığı hatıralarla dolu bir dünya,
Güneşin altında, bir zamanlar bizdik burada,
Şimdi ise sadece hatıralar canlanıyor,
Ama bu vadi hala beni çağırıyor,
Her köşesinde, bir anının yankısı duyuluyor;

Bu mevsim, geçmişle bugünün kesiştiği yerdeyim,
Her yaprak, her çiçek, bana eski günleri hatırlatır,
Doğa, bana en eski dostum gibi gelir,
Yitik hatıraların vadisinde,
Kendimi bulurum, hatıralarımın peşinde;

O eski günlerin kokusu sinmiş toprağa,
Mantar peşinde koştuğumuz anılar,
Nefesimizle ısıttığımız üşüyen eller,
Yorgunluğumuzda bile bir gülümseme vardı,
O anların sıcaklığı var bugün üzerimde;

Bu vadide zaman durmuş gibi,
Her şey birer anı, hatıraların içinde saklı,
Eskiden kalma mutluluklar, şimdi hüzünle karışır,
Ama her şey yerli yerinde,
Doğa hala bizi bekliyor, eskisi gibi;

Erol Kekeç/29.08.2024/00.10/Sancaktepe/İST